Research Associate, Centrum voor de Studie van de Economieën van Afrika, Abuja, Nigeria, Universiteit van Nigeria

Chimere Iheonu is een laatstejaars PhD Candidate in Economics aan de University of Nigeria, Nsukka en is verbonden aan het Centre for the Study of the Economies of Africa, Abuja, Nigeria

In een aantal Afrikaanse landen is terrorisme een grote uitdaging geworden voor de sociaaleconomische ontwikkeling. Dit heeft geleid tot onderzoek naar de mate waarin terrorisme de economische groei beïnvloedt. Maar een gebied dat minder is onderzocht, is de invloed van militaire uitgaven op de relatie tussen terrorisme en economische groei in Afrika.

Laten we twee voorbeelden nemen: Nigeria en Somalië. Deze twee landen behoren tot de meest prominente gevallen van opstanden en terreurdaden op het continent.

In Nigeria voeren opstandige groepen zoals Boko Haram en de Islamitische Staat van de provincie West-Afrika oorlog in de noordoostelijke zone van het land. Dit heeft geleid tot de vernietiging van de economische infrastructuur, een vermindering van de binnenlandse investeringen en een daling van de economische activiteit. Dit heeft op zijn beurt de groei van het BBP van het land beïnvloed.

In Somalië hebben conflicten tussen clans het terrorisme versterkt, wat de Somalische economie heeft vernietigd. Dit heeft geleid tot ernstige ondervoeding, vooral onder kinderen.

De standaardreactie op toegenomen opstand en terreurdaden is om de militaire uitgaven te verhogen. Dit is een al lang bestaand defensiebeleid voor terrorismebestrijding. Zo zijn sinds de opkomst van Boko Haram in 2009 de militaire uitgaven in Nigeria aanzienlijk gestegen. Er was een stijging van 36% bij het vergelijken van 2009 en 2018.

In Somalië zijn de militaire uitgaven met meer dan 100% gestegen in vergelijking met de cijfers van 2013 met 2018.

Maar de effectiviteit van hogere militaire uitgaven bij het verminderen van de impact van terrorisme op de economische groei is niet getest. Dit is de leemte die onze studie probeerde op te vullen.

We wilden de hypothese testen dat militaire uitgaven het negatieve effect van terrorisme op de economische groei verzachten. Het onderzoek was gebaseerd op een panel van 24 Afrikaanse landen met een hoog niveau van terroristische activiteiten en waarvoor gegevens over terrorisme beschikbaar waren. De gegevensdekking besloeg 18 jaar (2001 tot 2018).

De studie gebruikte twee variabelen voor terrorisme: incidenten en dodelijke slachtoffers. De gegevens hiervoor zijn afkomstig uit de Global Terrorism Database van 2019. De economische groei, gemeten aan de hand van het groeipercentage van het bruto binnenlands product (bbp), is afkomstig van de 2020 World Development Indicator.

In de studie werden militaire uitgaven vergeleken met het percentage van de militaire uitgaven in het BBP, afkomstig van de World Development Indicators.

We hebben ook vijf controlevariabelen gebruikt in de modellering. Ze omvatten:

bruto kapitaalvorming als maatstaf voor kapitaal

bevolking (15 tot 64) om arbeidskrachten vast te leggen

inschrijving op de basisschool als proxy voor onderwijs

de POLITY2-index, die het type regime weergeeft en is gebruikt om democratie te meten

effectiviteit van de overheid om de kwaliteit van het bestuur te bepalen.

Onze belangrijkste bevindingen waren dat:

terrorisme heeft een nadelig effect op de economische groei in de geselecteerde Afrikaanse landen

het interactieve effect van militaire uitgaven en terrorisme op economische groei is significant positief

het netto-effect van de interactie tussen militaire uitgaven en terrorisme op de economische groei is positief wanneer het aantal terrorismeincidenten als proxy voor terrorisme fungeert. Maar het is negatief wanneer het aantal dodelijke slachtoffers door terrorisme fungeert als een proxy voor terrorisme. Het negatieve effect is substantieel lager in vergelijking met het onvoorwaardelijke effect van terrorisme op de economische groei in Afrika.

In een poging om de impact van terrorisme op de economie te verzachten, hebben Afrikaanse landen de militaire uitgaven verhoogd. Een studie uit 2019 toonde aan dat de militaire uitgaven in Afrika sinds 2005 met 91% waren gestegen.

Er zijn twee manieren waarop de stijging van de militaire uitgaven het negatieve effect van terrorisme op de economische groei kan verzachten.

De eerste is door het effect van terrorismebestrijding. Dit verbetert de veiligheid en leidt tot een vermindering van de economische onzekerheid, het herstel van de economische bedrijvigheid en uiteindelijk tot meer investeringen.

De tweede is de impact van verhoogde militaire uitgaven op de economische activiteit. Dit gebeurt via een verhoging van de totale vraag. Vier belangrijke componenten beïnvloeden het. Dit zijn consumptie, investeringen, overheidsuitgaven en netto-export. Hogere overheidsuitgaven voor het leger zouden daarom een ​​impact hebben. Maar dit kan minder effectief zijn als de kapitaalcomponenten van militaire uitgaven gericht zijn op invoer.

Sommige academici waarschuwen dat hogere militaire uitgaven negatieve gevolgen kunnen hebben. Daarbij hoort ook het risico van machtsmisbruik en mensenrechten. Dit kan op zijn beurt weer leiden tot een verdere verslechtering van de vrede in een land.

Intuïtief wordt verwacht dat militaire uitgaven de negatieve invloed van terrorisme op de economie verzachten.

Een onderzoek door economen Mete Feridun en Muhammad Shahbaz toonde echter aan dat militaire uitgaven niet noodzakelijkerwijs van invloed zijn op terrorisme. Dit zou betekenen dat militaire uitgaven de negatieve invloed van terrorisme op de economie mogelijk niet kunnen compenseren. Het verschil in bevindingen in hun onderzoek en het onze is grotendeels te wijten aan regionale verschillen. En het suggereert dat de invloed van militaire uitgaven voor terrorismebestrijding heterogeen is.

We hebben drie kernbevindingen vastgesteld.

De eerste is dat er een onvoorwaardelijk negatief effect is van terrorisme op de economische groei.

De tweede is dat wanneer terrorisme interageert met militaire uitgaven, de negatieve impact op de economische groei uitdooft.

De derde is dat het netto-effect van de interactie van militaire uitgaven en terrorisme op economische groei afhangt van de proxy voor terrorisme. In beide gevallen wordt echter het belang van militaire uitgaven vastgesteld.

Dit betekent dat militaire uitgaven in het algemeen een relevante beleidsvariabele zijn om het negatieve effect van terrorisme op de economische groei in Afrika te verminderen.

Maar er is ook behoefte aan een inclusief groeibeleid voor Afrikaanse economieën om de alternatieve kosten van terrorisme te verhogen.

Schrijf een artikel en sluit je aan bij een groeiende gemeenschap van meer dan 136.900 academici en onderzoekers van 4.209 instellingen.

Copyright © 2010–2021, The Conversation US, Inc.